Matera en verder

Onze laatste dag in Sicilie is alweer even geleden, ondertussen zijn we verder gereisd. Onze eerste overnachting op het vaste land is nabij het stadje Matera. Deze stad staat op de werelderfgoedlijst van Unesco vanwege de huizen die uitgehouwen zijn in de bergen. 
Wederom hebben we een unieke locatie gevonden om te overnachten. We worden hartelijk ontvangen door de zoon van de gastvrouw. Hij laat ons de enorme kamer zien die we hebben geboekt en begint algauw enthousiast te vertellen wat voor een bijzondere plek het hier is. Vroeger in de tijd van de Romeinen was dit een rustplek als zij op doorreis waren, het huis staat er bovenop. Stukken van oude pilaren zijn bewaard gebleven, die kunnen we bekijken, ze zijn echter nog bezig met opgravingen dus de verwachting is dat er nog meer tevoorschijn zou komen. Ze houden een grote olijfgaard bemest met wel zeker 50-70 geiten want dat komt al het fruit, olijven en groenten ten goede vertelt hij. Rond 19.30 wordt het getingel van de nekbellen steeds luider, de geiten komen dichterbij. Het mekkeren wordt luider en luider ze lijken wel voor ons raam te staan. Dit willen we toch even gaan bekijken. De geiten moesten worden gemolken vandaar dat lawaai en ze staan op de boer te wachten achter het huis. 
We zijn in Basilicata waar het volk leeft van vee en landbouw en dat merken we gelijk. We doken gauw ons bed in we waren nog moe van het feest en de reis, wat een rust...... In Sicilië was er elke avond wel een feest in de buurt met erg veel karaoke en luide muziek, ook dat went....... Maar het was toch wel heel erg fijn die rust.
De volgende dag staat er verse geiten ricotta op tafel, speciaal gehaald voor ons, gemaakt van het melk van gisteren. 
We vertrekken eerst naar Altamura een dorp van beschermd brood, zij mogen daar een keurmerk op het brood zetten net als bijvoorbeeld Parmaham uit Parma. Dit brood is ontwikkelt om lang houdbaar te zijn. Vroeger, toen ze dus nog in de huizen woonden die uitgehouwen zijn, was het lastig om elke dag brood te halen en/of maken ivm de lange afstanden en enorme hoogteverschillen die ze moesten overbruggen. In de stad werkten en werken ze daarom nog steeds met kruiers. Dit brood wordt op een speciale manier gebakken waardoor de korst heel hard en knapperig moet zijn en de binnenkant vers en zacht blijft. Zo konden ze dit brood wel drie dagen bewaren. Dit wilden we natuurlijk zelf zien en proeven. Ondanks de feestdag in Italië en daardoor veel gesloten winkels en bakkerijen hebben we een brood gevonden en ook kunnen proeven. Het lijkt op een olifantenpoot qua uiterlijk maar ook qua hardheid. Een stukje eraf scheuren lukt niet zo hard is het, tjonge wat een ontwikkelde kaken moeten ze vroeger gehad hebben! 
Met een beroemd brood in de auto vertrekken we maar Matera waar we algauw zien waarom deze stad beroemd is, de Sassi.
Een opeenstapeling van huisjes, kerkjes met steile slingerende weggetjes omhoog. Mensen komen zwoegend omhoog en blijven af en toe staan om uit te rusten. We zakken af naar beneden want om er te komen moet je eerst naar beneden om vervolgens omhoog te gaan. Het is af en toe zwaar maar zeker de moeite waard. Je kunt je voorstellen hoe het geweest moet zijn voor de grote families van minimaal 6 kinderen in een Sassi. Deze zijn ongeveer 20 m2 groot, behalve de familie staan de dieren er ook nog bij, de frisse lucht is ver te zoeken met een klein raampje.
We sluiten de dag af met een rondrit aan de andere kant van de berg waardoor je goed uitzicht hebt op de stad met alle Sassi.
Gisteren een lange afstand overbrugt omdat we langzaam naar Venetië toe gaan. We willen de kinderen laten zien hoe mooi Venetië is, voor ons is het ook alweer 13-14 jaar geleden, hoogste tijd om weer een keer Venetië in te duiken dus. 
Maar voordat we naar Correzzola gaan waar we overnachten maken we een stop in Bari. Deze stad is beroemd vanwege de overblijfselen van Sint Nicolaas die zij hebben. In een kelder staat de kist waar hij in ligt. Voor ons was dit een spannend moment want Alessio gelooft nog in Sinterklaas en wat zou hij met de informatie doen. Op de trap voor de kerk besloten we het grote geheim te onthullen en hem deelgenoot te maken van de illusie die Sinterklaas heet. Hij pakte het rustig op, stelde vragen en bleef toch een sprankje hoop houden. De teleurstelling was te zien op zijn gezicht maar hij hield zich groot! Wij zijn trots op hem! Nu afwachten hoe het op 5 december gaat, mogelijk is hij toch weer wat gaan geloven in de tussentijd.....